„Słoń Birara”
Ferdynand Antoni Ossendowski
 
W Indiach istnieje zawód „woźnicy słonia” czyli osoby, która potrafi sterować słoniem, który wykonuje szereg prac, podobnie jak nasz europejski koń. Aby słoń zaakceptował woźnicę ten musi się starać, dbać o niego, pielęgnować, czyścić, karmić, itd. Wdzięczność słonia wyraża się w posłuszeństwie wykonywania czynności niemożliwych dla człowieka jak noszenie ciężkich przedmiotów czy wyrywanie drzew. Książka opisuje niezwykłą odpowiedzialność chłopca, który staje się jedynym żywicielem rodziny po tym jak umiera dziadek, a ojciec jest inwalidą. Mały chłopiec podejmuje się pracy ze słoniem i robi to bardzo dobrze. Jego miła powierzchowność i pewne nadzwyczajne sytuacje sprawiają, że zaprzyjaźnia się z innym chłopcem, który okazuje się być synem księcia. Obaj przyjaciele wyjeżdżają do Anglii, aby się uczyć, a potem wracają na krótko do swoich rodzinnych miejsc. Pomiędzy słoniem a woźnicą zawiązuje się też wyjątkowa więź, która trwa bardzo długo.