Edmund Wasilewski
 
Płynie Wisła, płynie, po polskiej krainie,
Zobaczyła Kraków, pewnie go nie minie.

Zobaczyła Kraków, wnet go pokochała
I w dowód miłości, wstęgą opasała.

Nad moją kolebką matka się schylała
I po polsku pacierz mówić nauczała.

Ojcze nasz i Zdrowaś, i Skład Apostolski,
Ażeby nie zginął wielki Naród Polski.

Bo ten naród polski ma ten urok w sobie,
Kto go raz pokochał, nie zapomni w grobie.

Abym, gdy dorosnę, wziął Polkę za żonę,
Bo tylko Polakom Polki przeznaczone.

Niech Francuz Francuzkę, Niemiec kocha Niemkę,
Ja zaś wolę Polkę niźli cudzoziemkę.

I to wszystko razem od matki słyszałem,
Czego nie zapomnę, jak nie zapomniałem.

Płynie Wisła, płynie po polskiej krainie,
A dopóki płynie, Polska nie zaginie!