Maria Konopnicka
 
U chomika w gospodzie
Siedzą muchy przy miodzie.
Siedzą, piją koleją
I z pająków się śmieją.

Podparły się łapkami
Nad pełnymi kuflami.
Zagiął chomik żupana.
Miód dolewa do dzbana.

-Żebyś kumo wiedziała,
Com już sieci narwała,
Com z pająków nadrwiła,
To byś ledwo wierzyła!

-Moja kumo jedyna!
Czy mi pająk nowina?
Śmiech doprawdy mnie bierze…
Pająk! … Także mi zwierzę!

-Żebyś kumo, wiedziała,
Trzem pająkom bez mała,
Jak się dobrze zasadzę,
Trzem pająkom poradzę!...

Moja kumo kochana!
(Chomik, dolej do dzbana!)
Moja kumo jedyna,
Czy mi pająk nowina?

Prawi jedna, to druga,
A tu z kąta coś mruga…
Prawi czwarta i piąta,
A coś czai się z kąta.

Pająk ci to, niecnota,
Nić – tak długą – namota!
Zdusił muchy przy miodzie,
W chomikowej gospodzie.